Rozdział 9

5 września 9:29, czwartek, Skrzydło szpitalne

Pamiętniczku! Tak, leże w skrzydle szpitalnym. Pewnie chcesz wiedzieć co mi się stało? Oh… Po prostu zemdlałam na zaklęciach. Draco przyniósł mnie tutaj na polecenie Flitwicka. Nie jest to takie ważne, ale przynajmniej nie siedzę na zaklęciach. Wiesz, że i tak za pierwszym razem udaje mi się z zaklęciami? Może opowiem ci co działo się wczoraj po lunchu? Poszliśmy wszyscy (ślizgoni) na Starożytne Runy. Nie mam ci co opowiedzieć o tej lekcji, bo była taka nudna, że nic z tego nie wiem. Na Historii Magii oddałam jako jedyna zadanie domowe. Serio! Nikt nie zrobił tego czegoś. Mają mnie teraz za kujona… Świetnie! Jeszcze tego mi brakowało! No i profesor Binns dalej nudził o tych bitwach olbrzymów, chociaż już chyba nie było trzeba nic o tym powiedzieć, ale stwierdził, ze materiał musi być powtórzony, ponieważ nikt nie zrobił tego głupiego zadania. Ja dostałam wybitny, a reszta trolle. Nie było to żadna niespodzianką. Kazał zrobić to samo zadanie na następną lekcję. Oczywiście ja jestem z niego zwolniona, bo już je zrobiłam. Po lekcji pobiegłam szybko do sowiarni. W końcu musiałam wysłać list do mojej mamy. Dziwie się, że do tej pory nie dała znaku życia. Myślałam, że to ona napisze pierwsza. Tymczasem to ja muszę przypominać jej o swoim istnieniu. Wróciłam dość szybko z sowiarni. Pobiegłam w stronę Wielkiej Sali na kolację. Usiadłam z gryfonami. Pytali mnie dlaczego na lunchu siedziałam przy stole ślizgonów, więc opowiedziałam im ze szczegółami moją rozmowę z Draco. Niestety, gdy skończyłam mówić, on pojawił się za moimi plecami, choć ja tego nie zauważyłam.

- Cami, nie obracaj się. – powiedział Harry. Obróciłam się.

- Draco, co tutaj robisz?

- Skoro ty nie przychodzisz do mnie, to postanowiłem, że to ja przyjdę do ciebie. Znowu.

- Myślałam, że mamy dość swojego towarzystwa.

- Cami, ja nigdy nie będę miał Ciebie dosyć.

- Fuuu… Chyba się porzygam… - powiedział Ron.

- Weasley, ciebie nikt tu nie pytał o zdanie. – prychnął król ślizgonów. Natychmiast tego pożałował, bo ładnie oberwał z mojego łokcia.

– Cami, co ty…

- Bronie przyjaciół, a jeśli dobrze pamiętam, coś mi obiecałeś.

- Tak, przepraszam, już nie będę. Pamiętaj, że robię to tylko ze względu na ciebie.

Zaczęliśmy jeść kolację. Gryfoni już przyzwyczaili się chyba do obecności Dracona i dosyć często wybuchali śmiechem, gdy ten powiedział do mnie coś zabawnego. Malfoy nie reagował na Rona i Harry’ego, a do Hermiony zwracał się z szacunkiem. Bardzo mnie to zdziwiło. Przecież tyle razy słyszałam „Slytherin oraz Gryffindor! Nigdy razem!”, a jest zupełnie inaczej. Myślę nawet, że to moja zasługa. Mama chyba będzie ze mnie dumna jak jej o tym wszystkim opowiem.

- Wiecie co? Idę do dormitorium na małą drzemkę. Dzisiaj w nocy pewnie mało sobie pośpię i to będzie jego wina! – wskazałam palcem Dracona.

- Moja tak? To ty miotałaś we mnie zaklęciami jak szalona! I przypominam, że ja też nie będę spał.

- A ja będę. Właśnie teraz. Trzymajcie się. – powiedziałam gryfonom i ruszyłam w stronę wyjścia z pomieszczenia.

- Cami! Idę z Tobą! – zawołał Draco.

- Spać? – zapytałam zdziwiona.

- Oszalałaś?! Do pokoju wspólnego! Przecież to ten sam kierunek Ja też chcę się zdrzemnąć.

- W porządku, chodźmy. –powiedziałam i ruszyliśmy do lochów. W pokoju wspólnym rozstaliśmy się i poszliśmy do swoich pokoi. Od razu wskoczyłam do łóżka. W fotelu, w rogu naszego pokoju siedziała Pansy.

- Ty chyba żartujesz? Będziesz spać? - uśmiechnęła się z ironią w oczach.

- Tak, jak widać. Mam szlaban, co równa się całej nieprzespanej nocy. Na dodatek przez cały tydzień. - na samą myśl ziewnęłam. Przykryłam głowę poduszką i próbowałam zasnąć, chociaż o tej porze nigdy nie potrafiłam tego tak po prostu zrobić. Po kilkunastu minutach udało mi się. Niestety, Pansy obudziła mnie za szybko.

- Wstawaj! 20.50! Za dziesięć minut masz być przed gabinetem Snape'a! No rusz się wreszcie, Cami! - wstałam. Myślałam, że spałam jedynie 10 minut, a tak naprawdę sen trwał nieco ponad godzinę. W sumie, to i tak dobrze. Jak najszybciej potrafiłam założyłam szaty i pobiegłam przed gabinet nietoperza. Draco jeszcze nie było.

- Panno Boleurt, gdzie Dracon?

- Nie mam pojęcia profesorze. - odpowiedziałam szczerze.

- Trudno. Ja idę do łóżka. Przekażesz mu co ci powiem. Po pierwsze, minus 10 punktów dla Slytherinu za jego spóźnienie. Po drugie, patrolujecie do 5 rano, ani minuty krócej. Sprawdzacie, czy ktoś nie chodzi po korytarzach! Uczniowie mają być w łóżkach. Do wszystkich ślizgonów z waszego roku już została wysłana informacja o odwołanej dziś lekcji astronomii. Niestety, pani profesor rozchorowała się. Możecie zatem spokojnie patrolować. O! Pan Malfoy! Jednak pan przyszedł? Myślałem, że zrezygnował pan z patrolowania. Panna Boleurt wszystko ci przekaże. - powiedział i odszedł zamaszystym krokiem w głąb swojego gabinetu.

- No pięknie. Draco, siedzimy na korytarzach do 5 rano. - powtórzyłam wszystkie słowa nietoperza. Po minie blondyna widziałam, ze szczęśliwy to on nie był.

- Wytrzymamy. Chociaż ty źle wyglądasz. Spałaś coś?

- Tak, spałam. Zdecydowanie za krótko.

- No tak... Serio odjął punkty za moje spóźnienie?

- Naprawdę!

- Przecież spóźniłem się tylko dwie minuty!

- Widać spieszył się do łóżka.

Draco wzruszył ramionami. Chodziliśmy po korytarzach w milczeniu. Przystanęłam przy oknie na 2 piętrze. Spojrzałam na krajobraz, był zachwycający. Błonia w panujących ciemnościach. Tak, to zdecydowanie najcudowniejszy widok w moim życiu. Pewnie nie chciałabym znaleźć się tam na trawie, sama. Jednak patrzeć na to swoimi oczami, jako obserwator, to było to.

- Malfoy…

- Tak, Boleurt?

- Obiecaj mi coś.

- Co?

- Codziennie podczas patrolu będziemy tu przychodzić. Dobrze?

- W porządku. Widzę, że podobają ci się błonia.

- Tak, cały zamek jest cudowny. We Francji nie ma takich widoków.

- Wierzę, tutaj jest naprawdę pięknie.

- Niczym w bajce. - nie zauważyłam tego, że mnie obserwuje. - Co się tak patrzysz?

- A nie mogę? - odwrócił wzrok.

- Przestań, jasne, że możesz. Patrz ile chcesz. - wpatrując się dalej w widok za oknem usiadłam na schodach obok.

- Możemy tu troszkę posiedzieć?

- Chyba tak, jakby coś się działo, to będziemy słyszeć. - usiadł obok mnie. Oparłam głowę na jego ramieniu i niemal mogłam poczuć jak się uśmiecha. Siedzieliśmy tak w milczeniu bardzo długo. Na dworze zaczęło się już rozjaśniać. Kiedy spojrzałam na zegarek zauważyłam, że już po czwartej.

- Jeszcze tylko godzina. Ja już padam. Prawie zasnęłam.

- Zauważyłem, może pójdziesz już do dormitorium?

- Ale Snape powiedział...

- Ja zostanę do 5. Idź już spać Cami. Zaprowadzę cię do pokoju wspólnego.

- W porządku. Dziękuję Draco.

Nie zaprowadził mnie. Ledwo widziałam gdzie idę, więc wziął mnie na ręce.

- Przepraszam, ale do dormitorium cię nie wniosę. - powiedział, gdy dotarliśmy pod schody.

- Dlaczego? - zapytałam zaspanym głosem.

- Bo chłopacy nie mają wstępu do dormitorium dziewczyn.

- No tak.

Przypomniało mi się, jak mama mi o tym opowiadała. Schody zamieniały się w zjeżdżalnię, gdy chłopak próbował po nich wejść.

- To zanieś mnie do siebie. - dopiero po chwili dotarł do nas sens moich słów.

- Cami, tam jest Blaise! Nie mogę cię tam tak po prostu zostawić w moim łóżku!

- Dobra, już idę. Możesz mnie postawić, proszę. - lekko się zatoczyłam, gdy wypełnił moją prośbę. Pokiwałam mu na pożegnanie.

- Piłaś coś?

- Nie, dobranoc Draconie.

- Dobranoc, Camile. - odpowiedział i zniknął za drzwiami prowadzącymi na korytarz. Tak, musiał troszkę jeszcze pospacerować. Dobrze, że dał mi te kilkadziesiąt minut snu dłużej. Pansy obudziła mnie o 7, słowami nie zbyt przyjemnymi. To znaczy, że muszę już wstawać. To zdanie jest okropne po praktycznie nie przespanej nocy. Uwierz mi, nie chciał byś takiej pobudki. Zjadłam śniadanie, poszłam na zaklęcia. No i już wiesz, że zemdlałam. Myślę, że to ze zmęczenia. Pani Pomfrey dała mi jakiś eliksir. Mówi, że muszę odpocząć, więc idę teraz trochę pospać.

                                                                  ~*~*~

No to jest kolejny rozdział :) Zachęcam do komentowania, bo to dodaje mi motywacji do szybkiego pisania <3 Po prawej stronie pod archiwum macie informacje kiedy powinna się pojawić nowa notka :* Pozdrawiam, Wasza Camile