Rozdział 4

Oto kolejna notka :) Mam nadzieję, że wam się spodoba ;) 

2 września 12:15 Wielka Sala

 Nie uwierzysz w to, co działo się na eliksirach! Jestem tak zaskoczona, że nawet trudno mi o tym pisać. W każdym bądź razie, usiadłam koło gryfonów. Draco prychnął na ten widok i szeptał coś na ucho Zabiniemu, ale za bardzo się tym nie przejęłam. Usiadł razem z nim, Crabbem oraz Goylem. Byłam cały czas smutna z powodu jego wcześniejszego zachowania. Przecież, ja coraz bardziej go lubię, a on z takim czymś wyskakuje. Nie pozwolę na to, żeby ktoś w taki sposób traktował moich przyjaciół. Nie ważny jest dla mnie dom. Tak jak przypuszczałam razem z Hermioną, nietoperz kazał nam uwarzyć Eliksir Euforii.

- Witajcie na moich zajęciach! - w intrygujący sposób zarzucił swoja peleryna. - Nie wiem, czy jesteście tutaj, dlatego, że musicie, czy może dlatego, że chcecie nauczyć się tak pięknego fachu, jak warzenie eliksirów. Jakoś specjalnie nie interesuje mnie wasze zdanie. Dzisiaj uwarzycie Eliksir Euforii. Otwórzcie swoje podręczniki na stronie 4. Znajdziecie tam dokładny opis tego specyfiku. Kto mi powie, jakie są skutki wypicia tego eliksiru?

Ręka Hermiony wystrzeliła w górę.

- Panna Granger?

- Powoduje przypływ energii, może uzależniać. Oprócz tego, że uzależnia, ma też inne skutki uboczne. Powoduje nadmierny chichot i chęć chwytania ludzi za nosy. - odpowiedziała szybko Hermi.

- Minus 5 punktów dla Gryffindoru,  za przeczytanie odpowiedzi w książce.

- Panie profesorze, ale... - nie dał mi dokończyć.

- Panno Boleurt, przez Ciebie dom Slytherina otrzymuje również minus 5 punktów, za nieproszone odzywanie się na lekcji.

Niesprawiedliwy typek. Przez to jeszcze bardziej go nie lubię. Machnął różdżka i wskazał na tablicę.

- Tutaj macie cały przepis, według, którego macie wykonać eliksir. Do roboty, będę wiedział kto robi według niego, a kto nie.- po tych słowach wszyscy zabrali się do pracy. Snape usiadł za biurkiem i obserwował poczynania swoich uczniów. Ja w dalszym ciągu siedziałam na swoim miejscu wpatrując się w instrukcję. Wszyscy inni biegali i szukali w szafce składników. Gdy już usiedli, ruszyłam do szafki. Wyciągnęłam 5 liści mięty, 4 pancerzyki chitynowe, cytrynę i 3 figi abisyńskie. Wróciłam do mojego kociołka i zaczęłam postępować zgodnie z instrukcjami. Wrzuciłam liście mięty, wycisnęłam sok z cytryny, zamieszałam 6 razy zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara, 3 razy w przeciwną stronę. W instrukcji pisało, żeby wrzucić całe pancerzyki chitynowe, ale stwierdziłam, że lepiej będzie, jeśli trochę je pokroję. Tak też zrobiłam, dalej postępowałam już według wskazówek z tablicy. Pomieszałam znowu 6 razy, dodałam figi i wymieszałam po raz kolejny. Według instrukcji, powinnam podgrzewać wywar przez 30 minut i wyłączyć płomień. Czekałam na to, aż pół godziny minie, a w tym czasie, kociołek Seamusa Finnigana, po prostu wybuchnął.

- Panie Finnigan, pańska dzisiejsza ocena to Troll. Proszę udać się do skrzydła szpitalnego, aby pani Pomfrey sprawdziła, czy wszystko z tobą w porządku. Reszta powinna już kończyć swoje eliksiry.

 Faktycznie, nie zauważyłam, że minęło już nie 30 minut, a 45! Warzyłam mój eliksir o 15 minut za długo. Pomyślałam, że na pewno dostanę trolla, tak, jak ten biedny Seamus! Nie mogłam się bardziej pomylić. Dostałam W! W jak wybitny!

- Panna Boleurt, czyżbyś była nowym mistrzem eliksirów? Jak wpadłaś na to, żeby pokroić pancerzyki? Uwierz, że nie zdarza mi się chwalić uczniów na moich zajęciach, ale z Twojej dzisiejszej pracy, jestem bardzo zadowolony. 10 punktów dla Slytherinu za najlepiej uwarzony eliksir na tych zajęciach! Proszę, aby wszyscy przelali trochę swoich eliksirów do fiolek i położyli je na moim biurku. Do widzenia. - powiedział i wyszedł do swojego gabinetu za salą.

- Snape Cię pochwalił? Nie wierze! On nigdy, nikogo nie chwali! - ryczał na cały korytarz Ron.

- Ronald, jej eliksir był idealny! Miał niebieskawy kolor, jego zapach przypominał kobiece perfumy, a nad nim unosiły się wirujące spirale. Właśnie tak, miał wyglądać ten eliksir! - mówiła zafascynowana Hermiona.

- Czy Twoja mama nie potrafi, przypadkiem warzyć eliksirów? Może uczyli Was tego w tamtej szkole?

- Nie Hermiono, moja mam nie potrafi warzyć. A, w tamtej szkole również nas tego nie uczono. Jedyne czego się nauczyłam, to perfekcyjnie mówić po angielsku. - uśmiechnęłam się. Siedzimy sobie w wielkiej Sali, przy stole gryfonów. Tak, nie muszę wcale siedzieć ze ślizgonami. Jeśli podoba mi się siedzenie z innymi, mogę to po prostu robić. Nikt nie ma prawa mnie stąd wyrzucić. Chociaż, pewnie dziwnie musi wyglądać jedna zielona plamka na tle tej czerwieni. Siedzę naprzeciwko stołu ślizgonów, dlatego wiem, że Draco co jakiś czas spogląda w moją stronę. Chyba nie sądził, że jestem w stanie, w taki sposób zdradzić swój dom. Dziwnie jest, czuć na sobie wzrok całej społeczności, uczących się tu czarodziejów.

- Właśnie, nie zauważyłam, żebyś robiła błędy. Przecież jesteś z Francji, a nawet nie słychać Twojego akcentu! Niesamowite! - mówiła Hermi.

- Tak, mama codziennie męczyła mnie angielskim. W szkole również, jako jedyna miałam swojego nauczyciela od tego języka. Mama bardzo dobrze zatroszczyła się o mój rozwój w tym kierunku.

- Kurde. Camile, Malfoy tu idzie. - tym razem to był Harry.

- Ciekawe, czego ta szumowina chce. - powiedział Ron. Z miejsca mogłam wyczuć pogarszającą się wśród nas atmosferę. Niewiarygodne, jak obecność Dracona wpływała na Gryfonów.

- Cami, wszystko w porządku? - zaczął Fred.

- Powiedz jedno słówko - powiedział George.

- A damy mu do skosztowania, nasze gigajęzyczne toffi. - dokończyli razem.

- Co to gigajęzyczne toffi? - zapytałam. - Fajna nazwa.

- To nasz wynalazek. - odparli równocześnie.

- Cami, dlaczego siedzisz z gryfonami? - to był Draco.

- Nie mogę siedzieć z moimi przyjaciółmi? - odparłam szybko, nawet na niego nie patrząc.

- Możesz, ale dlaczego nie siedzisz ze ślizgonami?

- Bo sam powiedziałeś, że tam nie pasuje!

- Odczep Się od niej, Malfoy! - powiedzieli bliźniacy. - Nie masz nic innego do roboty?

- Rozmawiam z Camile, a nie z wami, zdrajcy krwi.

- Już Ci powiedziałam, żebyś tak do nich nie mówił! - odparłam. Słyszałam jak Hermiona mówiła do bliźniaków, że sama sobie lepiej radzę.

- Draco, wyjdź ze mną na korytarz. Nie musisz robić scen na środku Wielkiej Sali.

 Pamiętniku, wyszedł i czeka na mnie za drzwiami. Muszę iść.

                                                                   ~*~*~